Najot Kemasi sayti Ушбу сайт Аҳли-Байт ғояси асосидаги соф ва ҳаётбахш Ислом дини ҳақида ишончли манбаларга таяниб теран маълумотларни ҳақиқат изловчиларига тақдим этиб боради.
Related Articles
Аллоҳ таоло Бақара сурасининг 183 – оятида шундай марҳамат қилади:
<يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ>
«Эй мўминлар, тақволи кишилар бўлишингиз учун сизлардан илгари ўтганларга фарз қилингани каби сизларга ҳам саноқли кунларда рўза тутиш фарз қилинди.»
Ушбу ояти карима рўза тутиш фарз амал эканлиги хусусидаги энг асосий оят сифатида зикр этилади.
Аввало ояти кариманинг биринчи қисмига назар соламиз. Ё айюҳал-лазийна оману (эй, иймон келтирганлар.
Аллоҳ таоло рўзани инсонларга нима учун фарз қилди? Ёки бу амал фақат мўминларга қаратилганми? Фиқҳ ва калом баҳсларида исбот қилинишича, бу илоҳий вазифа барча балоғат ёшига етган инсонларга фарздир ва бу буйруқ мўминларга, фосиқларга, кофирларга ва ҳоказоларга қаратилган бўлиб, Қуръони Карим оятлари ва суннат бу масалага далолат қилади.
Бу ўринда бир савол туғилади; Қуръонда «Аллазийна Оману» иймон келтирганларга мурожаат қилиниб, рўза амали фарз қилинишининг сабаби нима? Бу иборада муҳим бир тарбиявий масала мавжуд бўлиб, иймон рўзадорлик таъсирининг натижаси эканлигига ишора қилинган. Илмий томондан ҳам исботланганлигига кўра, агарчи рўза тутган шахс мўмин бўлмаса ҳам, рўза тутишнинг маънавий, тиббий ва санитарий таъсири мавжуд.
Барчамиз мўмин бўлмаган кишилар ҳам рўзага ўхшаш ҳолатларда ўзларини муолажа қилишганини эшитганмиз. Аммо рўза тутишнинг охиратдаги фойдаси эса маънавий ва руҳий жиҳатдан ўткир таъсирга эга бўлиб, инсонни камолга етказиб Парвардигори каримга яқинлаштиради. Ушбу ютуқларни фақат сидқидилдан холис ният билан Аллоҳга иймони бўлган ҳолда рўза тутганларгина қўлга киритадилар.
Имом Содиқ (алайҳис салом) бу борада марҳамат қиладилар: Рамазони шариф ойи бу шундай ойки, рўзадор одам садоқат билан ейиш ва ичишдан узоқлашади ва унинг бутун аъзолари рўза тутиши ва ҳаром ишлардан ҳазар қилиши лозим ва шу йўл билангина Аллоҳга яқинлаша олади. Шундагина ўз вазифасига амал қилган ҳисобланади.
Имом Содиқ (алайҳис салом) «Ё айюҳаллазийна» иборасининг тафсирида шундай марҳамат қилганлар: Ушбу илоҳий нидо ва хитоб ибодат ва итоатнинг оғирлигини орадан кўтаради. Инсон Аллоҳ таолонинг Қурондаги унга хитоб қилиб: «эй иймон келтирганлар» деган каломини эшитганида, ўзида бир ширинлик лаззатини ушбу илоҳий хитобдан ҳис қилади, тоат ва ибодатнинг оғирлигини ундан бартараф этади.
Имом Ҳасан (алайҳис салом) айтадилар: Аллоҳ таолонинг «эй иймон келтирганлар» деган каломига қулоқ тутинг. Зеро, тиловат қилувчи шахс ушбу илоҳий хитоб: «эй имон келтирганлар»га дуч келганда, тиловат қилган ояти каримага нисбатан хос бир ҳаловатни қалбида ҳис қилади, зеро, Аллоҳ таоло унга иймон келтирувчи ва тасдиқ қилувчи деб хитоб қилмоқда. Шунга кўра, унда Аллоҳ таоло томонидан эъзозланиш ҳолатини ҳис этиб лаззатланади. Натижада, у Қуръон ояти устида тафаккур қила бошлайди. Шунда, унинг юриш-туриши ва вужудида Қуръон қадриятлари намоён бўлади.
