Бахтли бўлишнинг энг муҳим омили ва инсон эгалик қилиши мумкин бўлган олий хусусият унинг ўзини такомиллаштириш қобилиятидир. Бу руҳий хазина инсон ҳаётига буюклик ва омадни ҳадя қилади ва инсонни эҳтиром ва олижаноблик чўққиларига олиб чиқади.

.Инсонни ҳақиқат йўлидан урувчи руҳий ҳолат, бу қаҳр-ғазабдир. Инсонни бутунлайича ёки тўласинча  эгаллаб олиб, қаҳр-ғазаб калондимоғлик ва кеккайиш шаклини олади,  эзгу ниятлиликни намоён қилиш йўлида тўсиқлар пайдо қилади, ўз ҳамкорини камситишга отлантиради.

.Инсоннинг вужудини ўраб олган бир талай ғаройиб сир-асрорлар мавжуддир: уларнинг ичида унга хос бўлган ақл-идрок ва ирода муҳим ўрин тутади. Идрок бу ҳаётда инсоннинг инсоний руҳиятини белгилаб берувчи ёғдудир.

.Қуръони Карим қудратли Аллоҳнинг сўзи билан зулмкорларни жазолаш муқаррарлигини  эълон қилади: “Ана у шаҳарлар (аҳолисини) зулм қилишгач, ҳалокат пайтларини аниқлаб, белгилаб ҳалок қилдик” Қуръон. 18:59 Барча диний раҳбарлар инсоният жамиятининг келажагига ишонч билан қарадилар,

Жамиятнинг бузилишида ахлоқнинг таназзулга юз тутиши, ижтимоий хавфсизлик бузилишида истибдоднинг роли шубҳасиздир. Динга мухлис бўлмаган шахслар ҳам ҳатто бу фикрни инкор қилмайдилар. Истибдод жамиятда ижтимоий алоқаларни парчалайди ва бўлиштириб юборади.

.Жаҳон бўйлаб инқилобларнинг тарихини ўрганиш барча мамлакатларда турли халқларнинг қўзғолонлар ва тўнтаришларга сабаб бўлувчи муҳим ва муносиб фикрлаш омилларини юзага чиқаради.

Қуръони Карим ёлғончиларни имонсизлар деб очиқ ойдин таърифлайди: Ушбу оятдан шу нарса маълум бўладики, имонли кишилар ёлғон уйдирмаларга берилмайдилар. Пайғамбар (с.а.в.) айтганлар: “Ҳақиқатни мустаҳкам ушланг, зеро ҳақиқат сизни жаннатга олиб боради. Ҳаққоний инсон Аллоҳ олдида ҳақиқатгўй деб ёзилмагунча у ҳақиқатни гапиришда ва уни излашда давом этаверади.

Ёлғоннинг зарари қанча кўп бўлса, ростгўйликнинг ҳам афзалликлари шунча кўпдир. Ҳақгўйлик энг гўзал фазилатлардан биридир, ёлғон эса жирканч хусусиятлардан биридир.

Ахлоқ жамият ҳаётида ва миллатни такомиллаштиришда муҳим омиллардан биридир. Улар башарият билан бирга пайдо бўлган. Боадаблиликнинг инсоният қалбига ором, бахт ва осойишталик келтиришидаги аҳамиятини ҳеч ким инкор эта олмайди; унинг ижтимоий ва жамоат даражасида хулқ ва тафаккурнинг ягоналиги асосларини мустаҳкамлашда фойдали ва ҳал этувчи таъсир этишига ҳеч ким шубҳа қилмайди.

Диний раҳнамоларнинг ҳаётлари  биз учун шараф, эзгулик, олижаноблик ва инсонийлик дарсидир. Уларнинг маънавий сифатлари улар қолдирган амалий дарсларда аниқ равшан намоён бўлади. “Кунлардан бирида Имом Али ибн ал Ҳусайн ас Сажжод (а) ўз издошлари  даврасида ўтирганларида у кишига қариндош бир одам келиб имом (а) ни ҳақорат қилади.