Najot Kemasi sayti Ушбу сайт Аҳли-Байт ғояси асосидаги соф ва ҳаётбахш Ислом дини ҳақида ишончли манбаларга таяниб теран маълумотларни ҳақиқат изловчиларига тақдим этиб боради.
Related Articles
Борлиқ ато этувчи ва Раҳмли Аллоҳ номи билан
1. «Ғино» оҳанги эгаларининг қиёматдаги ҳолатлари:
Бу борада пайғамбаримиз Муҳаммад Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи васаллам) шундай марҳамат қилганлар:
قال رسول الله (صلّى الله عليه وآله) : «يحشر صاحب الطنبور يوم القيامة وهو أسود الوجه، وبيده طنبور من نار، وفوق رأسه سبعون ألف ملك، بيد كلّ ملك مقمعة يضربون رأسه ووجهه، ويحشر صاحب الغناء من قبره أعمى وأخرس وأبكم، ويحشر الزاني مثل ذلك، وصاحب المزمار مثل ذلك، وصاحب الدف مثل ذلك».
«Мусиқа асбобининг соҳиби бўлган киши қиёмат куни юзи қора ҳолда тирилади ва ҳолбуки, қўлида жаҳаннам оловидан бўлган танбурни тутган бўлиб, бошининг тепасида етмиш минг азоб фариштаси турган бўлур. Ҳар бир фариштанинг қўлида гурзи бўлиб, улар ўша шахснинг бошига ва юзига зарба урурлар. Ғино оҳангининг эгаси кўр, соқов ва кар ҳолда қабридан тирилур. Зинокор ҳам худди шундай, най ва доира чалувчи бўлганлар ҳам худди шундай ҳолда қабрларидан тирилурлар».
Манба: Муҳаддис Нурий, “Мустадрак ал-Васоил аш-шиъа” 13-жилд, 219-бет, 17 (15176)-ҳадис.
Бошқа бир ҳадисда Сарвари олам шундай марҳамат қиладилар:
الشيخ أبو الفتوح في تفسيره: عن أبي أُمامة، عن رسول الله (صلّى الله عليه وآله)، أنّه قال: «إنّ الله تعالى بعثني هدى ورحمة للعالمين، وأمرني أن أمحو المزامير والمعازف والأوتار، والأوثان، وأمور الجاهلية…»
«Шубҳасиз, Аллоҳ таоло мени оламлар учун ҳидоят ва раҳмат этиб юборди ҳамда менга най, ғижжак, танбур ва дутор каби чолғу асбобларини, бутларни ва жоҳилиятга хос ишларни йўқ қилишни буюрди».
Манба: Муҳаддис Нурий, “Мустадрак ал-Васоил аш-шиъа” 13-жилд, 219-бет, 16 (15175)-ҳадис.
2. Қўшиқ тингловчининг бахти қаролиги:
علي بن إبراهيم، عن هارون بن مسلم، عن مسعدة بن زياد قال: كنت عند أبي عبد الله عليه السلام فقال له رجل: بأبي أنت وأمي إنني أدخل كنيفًا لي ولي جيران عندهم جوار يتغنين ويضربن بالعود فربما أطلت الجلوس استماعًا منِّي لَهُنَّ فقال: لا تفعل فقال الرجل: والله ما آتيهن إنما هو سماع أسمعه باذني فقال: لله أنت أما سمعت الله عزَّ وجلَّ يقول: ﴿إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَـٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا﴾ فقال: بلى والله لكأَنِّي لم أسمع بهذه الآية من كتاب الله من أعجميٍّ ولا عربي لا جرم إنني لا أعود إن شاء الله وإني أستغفر الله فقال له: قم فاغتسل وصلِّ ما بدالك فإنَّك كنت مقيمًا على أمر عظيم ما كان أسوء حالك لو مِتَّ على ذلك احمد الله وسله التوبة من كل ما يكره فإنه لا يكره إلا كل قبيح والقبيح دعه لأهله فإنَّ لكلٍّ أهلاً.
Масъада бин Зиёд ривоят қилади: Мен Абу Абдиллоҳ (имом Жаъфари Содиқ (алайҳис салом)) ҳузурларида эдим. Шунда бир киши ул ҳазратга деди: Ота-онам сизга фидо бўлсин! Мен ҳожатхонага чиқаман, қўшниларимнинг чўрилари бор бўлиб, улар қўшиқ куйлашади ва уд [барбат] билан чертиб чалишади. Баъзида мен уларнинг куйини кўпроқ эшитишим учун ҳожатхонада туришни бир оз узайтираман. Шунда Имом ҳазратлари: «Бу ишни қилма», – дедилар. У шахс яна деди: Аллоҳга қасамки, мен уларга яқинлашмайман, фақат қулоқларим билан уларнинг товушинигина эшитаман, холос. Шунда Имом унга жавобан дедилар: Сенга Аллоҳни қасамёд этиб айтаманки, Аллоҳ Азза ва Жалланинг ушбу каломини эшитмаганмисан: «Шубҳасиз, қулоқ, кўз ва дил – буларнинг барчаси тўғрисида (ҳар бир инсон) саволга тутилур» (Исро сураси, 36-оят). Шунда мазкур шахс деди: Ҳа, эшитганман. Аммо гуё мен ушбу оятни Аллоҳнинг китобидан ҳеч бир ажам ва араб томонидан эшитмагандекман. Шубҳасиз, зинҳор бу ишга қайтмагайман, иншо Аллоҳ ва мен Аллоҳ таолодан (бу ишим учун) мағфират сўрагайман. Шунда Имом ҳазратлари унга дедилар: «Ўрнингдан тур, ғусл ол ва қўлингдан келгунча намоз ўқи! Зероки, сен буюк бир гуноҳ ила машғул бўлгансан. Агар (тавба қилмасдан) шундай ҳолда оламдан ўтсанг эди, аҳволинг қандай ҳам ёмон ва бахти қаро бўлардинг! Аллоҳга ҳамду сано айт ва У хуш кўрмайдиган ҳар бир нарсадан тавба қилиб Ундан кечирим сўра! Зеро, У фақат ёмон ва қабиҳ нарсанигина хуш кўрмайди, холос. Қабиҳ ва ёмон ишни ўз аҳлига топшир, зероки, ҳар бир нарсанинг аҳли бўлур».
Манба: Шайх Кулайний, “ал-Фуруъ минал-Кофий”, 6-жилд, 432-бет, Бобул-Ғино, 10-ҳадис, Исломия нашри; Муҳаддис Нурий, “Мустадрак ал-Васоил аш-шиъа” 13-жилд, 221-бет, 4 (15184)-ҳадис; Саййид Муҳаммад Ҳусайн Таботабоий, “Тафсийрул-Мийзон” 13-жилд, 107-бет.
3. Қулоқларга эритилган қўрғошин қуйилиши:
Пайғамбаримиз Муҳаммад Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи васаллам) бу борада шундай марҳамат қиладилар:
عن النبيِّ (صلَّى الله عليه وآله)، قال: «من استمع إلى اللهو يذاب في أذنه الآنك».
«Кимки, беҳуда ва бемаъни қўшиқ ва куйга қулоқ солса, [қиёмат куни] унинг қулоғига эритилган қўрғошин қуйилади».
Манба: Муҳаддис Нурий, “Мустадрак ал-Васоил” 13-жилд, 221 ва 222-бетлар, 5 (15185)-ҳадис.
4. Имом Али (алайҳис салом)нинг мусиқачига кўрсатган муносабатлари:
ونقل: أنّه سمع أمير المؤمنين (عليه السلام) رجلاً يطرب بالطنبور، فمنعه وكسر طنبوره ثم استتابه فتاب، ثم قال : «أتعرف ما يقول الطنبور حين يضرب؟» قال: وصيُّ رسول الله (صلّى الله عليه وآله) اعلم. فقال: «أنّه يقول:
ستندم ستندم أيا صاحبي ستدخل جهنم أيا ضاربي».
Мўминлар амири Али (алайҳис салом) танбур чаладиган бир одамни эшитиб, насиҳат юзасидан уни бу ишдан қайтардилар ва унинг танбурини синдиришни буюрдилар. Сўнгра уни бу ишидан тавба қилишга чақирдилар. Ўша шахс тавба қилгач, ул ҳазрат шундай дедилар: «Танбур чалинганида, у нима дейишини биласанми?» Йўқ, Расулуллоҳ (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи васаллам)нинг вориси билгувчироқдир, – деди у. Шунда ул ҳазрат дедилар:
«Чолғу асбоби [чалувчисига]: Тез орада пушаймон бўласан, тез орада пушаймон бўласан, эй менинг эгам! Тез орада дўзахга кирасан, эй менинг чалувчим, – дейди».
Манба: Муҳаддис Нурий, “Мустадрак ал-Васоил” 13-жилд, 220-бет, 20 (15179)-ҳадис; Шайх Аббос Қумий, “Сафийнатул Биҳор” 7-жилд, 623-бет, 10280-ҳадис, “Усва” нашриётининг чопи.
Айрим ҳадисларга кўра, бу дунёда «Ғино» оҳангидаги мутриб қўшиқ ва ашулаларни тинглаган киши гуноҳлари кечирилиб жаннатга кирган тақдирда ҳам у ердаги дарахтларнинг силкинишидан юзага келадиган ўта ёқимли куй ва оҳангни эшитишдан маҳрум бўлади, аммо ўзини тийган эса уни эшитади. Еттинчи пешвоимиз имом Козим (алайҳис салом) бу борада марҳамат қиладилар:
عنسهل بن زياد، عن ياسر الخادم، عن أبي الحسن عليه السلام قال: «من نزه نفسه عن الغناء فإنَّ في الجنة شجرةً يأمر الله عزَّ وجلَّ الرِّياح أن تحرِّكها فيسمع لها صوتًا لم يسمع بمثله ومن لم يتنزه عنه لم يسمعه».
«Кимки, ўзини [бу дунёда] ғино оҳангидаги қўшиқни эшитишдан тийса, жаннатда шундай бир дарахт борки, Аллоҳ Азза ва Жалла шамолларга уни силкитишни буюради, шунда ўша киши [бу дунёда] унга ўхшаганни эшитмаган бир овозни эшитади».
Манба: Шайх Кулайний, “ал-Фуруъ минал-Кофий”, 6-жилд, 434-бет, Бобул-Ғино, 19-ҳадис, Исломия нашри.
